در شبی بارانی به آسمان رفتم و کنار ابرها نشستم و با گیتاری از شب و آهنگی از عشق تو را می خواندم تا ببینم تو زیر باران مثل من دنبال ستاره ات می گردی یا مثل دیگران به شیروانی خانه ها، پناه می بری ...

اما تو را در حال نگاه کردن به افق های دوردست دیدم ...

آه ... ای شب بارانی به پروردگارت سوگند که ستاره ام را می بینم.

اگر می دانستی که گل های باغ دلم، تنها با نگاه تو سر از غنچه در می آورند، این گونه چشمانت را از من دریغ نمی کردی ...

کاش اشک های من هم مانند اشک های آسمان بر دستان تو می بارید.

اما تو چترت را باز کردی و رفتی ...

و اشک هایم کاسه آبی شد، برای بدرقه ی قدم هایت...